ή σκέψεις μιας αναγνώστριας
άζυμες σαν άρτος,
και κυλάν οι μουσικές
σε ποτήρια κόκκινου κρασιού.
Μεταλαβαίνω την ώρα
που αλλάζει ο ρους της σύνταξης
και οι λέξεις γδύνονται τις συνήθειες
την ώρα που τις γεννά το ένστικτο. Ατόφιες
Συνταράσσομαι από το θαυμαστό κράμα ,
δύο πολύτιμα μέταλλα
που εκσκάπτει το ένα το άλλο
και λιώνουν μαζί σε ακατέργαστα στολίδια.
Σηκώνω το βάρος του απαίδευτου μυαλού μου,
μα δεν χρειάζεται
γιατί η ουσία μιλάει απευθείας στην καρδιά.
Γλάρε μου
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό που έγραψες είναι υπέροχο. Μόνο αυτό μπορώ να σχολιάσω. Απλά υπέροχο.
Χαίρομαι για τις αλληλεπιδράσεις, τις αντανακλάσεις και τους κραδασμούς που δημιούργησε κάτι που έγραψε η Μαρία κι εγώ. Αυτός είναι και ο μοναδικός σκοπός μιας γραφής: Η συμμετοχή, η μετάληψη, η "εκκλησία".
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τον τελευταίο στίχο, κανένα μυαλό δεν είναι απαίδευτο, όταν έχει την δύναμη να χαμηλώνει.
Ευχαριστούμε.
Από καρδιάς.
Σ
Η θέα της γέννησης ενός ποιήματος και το περιεχόμενό του (όπως πάντα) ήταν συγκλονιστικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜικρές μεν οι λέξεις αλλά η ευγνωμοσύνη μου μεγάλη.
Εγω σας ευχαριστώ για τα ξυπνήματα συναισθημάτων και συγκινήσεων που μας προσφέρετε και για τα καλά σας λόγια.